هدف اصلی از ساخت نایلون حبابدار بسیار با آن چیزی که ما از آن استفاده می کنیم، تفاوت داشت.

در سال 1957، مهندس آل فیلدینگ و مخترع سوییسی مارک چانوانس سعی داشتند که یک کاغذ دیواری دارای بافت ایجاد کنند. برای رسیدن به این منظور، آنها دو پرده حمام را طوری به هم چسباندند که حباب های هوا در بین آنها به دام بیفتند، به این ترتیب کاغذ دیواری دارای بافت می شد و ظاهری برجسته پیدا می کرد. اما ایده کاغذ دیواری به فروش چندانی دست نیافت.

با پی بردن به این موضوع، فیلدینگ و چانوانس تصمیم گرفتند تا محصولشان را به عنوان عایق گلخانه ای به بازار عرضه کنند. اگرچه این ماده تا حدودی تاثیرات گلخانه ای را ایجاد می کرد، اما ایده آن هم دوباره چندان در بین مردم محبوب نشد.

کمتر از سه سال بعد از اینکه آنها محصول اولیه خود را شکل دادند، فردریک بورز ، یک بازاریاب در شرکت سیلد ایر ، که این محصول در آنجا تولید شده بود، سرانجام توانست کاربردی فوق العاده برای آن پیدا کند. در 5 اکتبر 1959 ، شرکت آی بی ام ساخت کامپیوتر مدل 1401 خود را اعلام کرد. بورز این ایده به ذهنش خطور کرد که نایلون حبابدار می تواند کامپیوتر ها را در هنگام حمل و نقل های طولانی در برابر ضربه دیدن محافظت کند و در بسته بندی آنها به کار برده شود. او این ایده را به شرکت آی بی ام برد و به آنها ثابت کرد که نایلون حبابدار قابلیت های محافطتی بسیار خوبی دارد. فرایند اثبات ادعای وی به خوبی پیش رفت و آی بی ام شروع به خرید نایلون حبابدار برای محافظت کامپیوتر 1401  و سایر وسایل شکستنی که آنها می فروختند و حمل و نقل می کردند، کرد.

با این داستان جالب از زمان شروع، شرکت Sealed Air رشد چشمگیری داشته است و فروش سالانه خود را به 4 میلیارد دلار در سال رسانده است. در حالی که سود خالص این شرکت 255 میلیون دلار است. در حدود 10 درصد از درآمد آنها از نایلون حبابدار به دست می آید ، بنابراین فروش سالانه نایلون حبابدار ارزشی برابر 400 میلیون دلار پیدا می کند.